صبح روز بعد

کسی را برای رابطه پیدا کنید که نیازی نباشد برای نگه‌داشتنش، تظاهر به چیزی کنید که نیستید. در رابطه‌ای که تعهد، مسئولیت پذیری، صداقت و مهربانی جریان داشته باشد، نه نیازی است برای تغییر و بهتر شدن مقاومت به خرج دهید و نه نیازی است به زور دیگری را وادار به تغییر کنید. همچنین لازم نیست احساسات و هیجانات بد و منفی تان را از ترس قضاوت و سرزنش، سرکوب کنید. 

هر دوی شما تلاشتان این است که بهتر و کامل‌تر شوید و در عین حال می‌دانید که قرار نیست هر روز پیشرفت داشته باشید. هر رابطه‌ای روزهای خوب و بد زیادی دارد و قرار نیست همیشه در اوج باشد.

برای مثال وقتی واقعاً عاشق کسی باشید، به چیزهایی که برای او مهم است اهمیت می‌دهید. مثلاً اگر گفت: «فردا کار دارم.» نمی‌گویید: «به جهنم که کار داری!» این نشان می‌دهد که شما برای او تا زمانی احترام و ارزش قائلید که منافع تان تأمین شود. توجیهاتی مثل نبودن در شرایط مناسب روحی نیز بهانه است.

یک رابطه‌ی سالم، هرقدر هم که پایه و اساس امنى داشته باشد، اما به واسطه‌ی نقاط ضعفى که همه‌ی آدم‌ها دارند، ممکن است گاهى احساس ناامنى کنیم و ترس این را داشته باشیم که طرف مقابلمان ما را ترک کند یا علاقه اش به ما کم شود!

مشکل از آنجا شروع می‌شود که همین ترس باعث بروز واکنش‌های احساسى نامناسب یا زیاده از حد شود. برای مثال، به طرف بچسبیم؛ مدام از او اطمینان خاطر بگیریم، فضاى آزادش را محدود کنیم و عملکردهایش را مورد سرزنش و انتقاد قرار دهیم.

رابطه زمانى سالم است که ابتدا ما ارتباط درستی با احساسات خودمان داشته باشیم و بتوانیم راحت در مورد ترس‌ها و نیازهایمان حرف بزنیم و از سوی دیگر طرف مقابل هم فضاى امنى را براى مدیریت احساسات و افکار ما فراهم کند.