صبح روز بعد

جا دارد از همین تریبون تشکر کنم از برخی کارمندان زحمتکش این ادارات. همان ها که برای کارشان به اندازه هوا کردن آپولو و شکافتن هسته اتم ارزش قائل‌اند و زمان می گذارند. بله، الکی که نیست؛ اگر کاری که می‌کنند، مساله کوچکی بود که آنجا نبودند!

و همچنین جا دارد انتقاد کنم از برخی اربابان بی ملاحظه رجوع که همه چیز را می خواهند سرهم بندی و از زیرش شانه خالی کنند. شما بهتر می دانی یا آن کارمند دلسوزی که کارش همین است؟! بحث نکن عزیز من! برو ته صف! اصلا فردا بیا.

و نیز جا دارد یادی کنیم از واحد کپی که کلهم اجمعین سیستم اداری ایران بر آن بنا شده است. واقعا اگر نبود این تکرر کپی‌ها، خدا می داند چه بلایی سرمان می آمد.

همین چند مدت قبل که رفته بودم به یکی از ادارات، کارمندی از نوع زحمت کش گفت: «کپی فلان چیز همراهت هست؟!» گفتم: «خیر» و فوری گفت: «اصل کار همان است.» دوباره یک مورد دیگر پرسید، آن را هم گمان نمی کردم لازم باشد و باز گفت: «اصل کار همان است!» از آن روز به بعد هر چیزی که می بینم لااقل یک کپی از آن برمی دارم، شاید روزی در یکی از ادارات اصل همان باشد!

اجازه بدهید در آخر تشکر کنم از سازمان شهرداری که وقتی می بیند میدان های شهر مملو از کارگران بیکار داخلی است، باز هم برای ساخت و ساز شهری از کارگران خارجی استفاده می کند. به هرحال باید در بودجه ها صرفه جویی کرد!